Tussen de soep en de patatten spurt ik naar de afspraak.
Gedachten bij morgen. Weet niet waarom ik vandaag heb toegezegd.
Had niets beters te doen, maar toch..
Haal sleutel uit het contact en kijk op.
Aarde beweegt in slowmotion.
Stap uit en loop naar reden van ontmoeting.
Stemmen, voeten, zonlicht, abstract genot, tuinen.
Een onverwachte oktoberse zon-dagmiddag.
Eentje waar je, bij het ontwaken van die dag, de waarde nog niet van inschat.
Het afbreken van je handtasriem is maar een akkefietje. Denk je.
Het wordt een statement. Blijkt veel later.
Plaatselijk hersteld. Goed als nieuw.
8 maanden later snapt andere kant.
Een handtas-issue.
