Een zuivere kijk, reine blik op de wereld is en blijft één van de prioriteiten. Of Jack hier is gepasseerd, straten opengebroken liggen, autokerkhoven worden gevoed, mijn dorp blijft mijn dorp. Een streek met hoogtes en laagtes, mensen die weinig of niets te zeggen hebben, of juist misschien alles. Wie zal het zeggen? Alleszins de lokale bloemist. De brave man verklaarde onder het afknippen van wat bloempjes:” De die die hier wonen??Daar kunt ge niks van leren” en hij sneed z’n duim er per ongeluk af. Het punt is, mijn dorp verwelkt en verwelkomt me. Met armen uitnodigend, opengestrekt, glunderende blik in ogen en snelheidsboetes verpakt met een strik. Mogelijks verschillend met andere werelden, maar dan misschien ook weer niet.
Life isn t a ponycamp. 